Last year, we introduced a series about crafts: ‘Handen vrij’ and interviewed a cartoonist, a letter cutter and a woodworker. Next up is Sonja Knecht, a writer, lecturer and writing coach. As she speaks first class German, excellent English maar alleen ‘een beetje Nederlands’, this is our first post in English. The story comes in two parts, to make it easier on the eyes …
Vlak voor de zomervakantie was ik van plan om dit blog te schrijven, maar het nare geval wilde dat toen de overstromingen plaatsvonden in Limburg, Duitsland en België. Ik wilde geenszins overkomen als een aasgier die erop duikt en te willen profiteren van die vreselijke gebeurtenissen …
Een gedicht van K. Michel …
Vlak voor de eerste coronamaatregelen hun intrede deden, was ik – notabene op de schrikkeldag – bij een lezing in het Poëziecentrum Nederland over Hans Andreus. Een broodnodig initiatief, want er zijn natuurlijk dichters die steeds meer in de vergetelheid dreigen te geraken …
Friedrich Nietzsche zou eind 19e eeuw gepleit hebben voor meer plekken met rust en ruimte in de stad. Toegang hebben tot stilte in een stad lijkt nu het nieuwe statussymbool te worden …
In de eerste week van de meivakantie waren we min of meer toevallig in Doorn beland, waar we glimpen konden opvangen van de twee bekendste Doornse inwoners van de 20e eeuw: keizer Wilhelm II en Simon Vestdijk. We concentreren ons hier op de bijzonder productieve auteur, die vanaf halverwege de jaren dertig aan een indrukwekkende lijst romans begon …
Het schilderij ‘Le déjeuner sur l’herbe’ waar Thomas eerder over schreef, roept tegenstrijdige gevoelens op. Het schilderij verbeeldt misschien de vrijheid van de bohemien. Maar gelijkheid is hier ver te zoeken …
Eén van de meest bekende en fascinerende schilderijen van de 19e eeuw is ongetwijfeld ‘Déjeuner sur l’herbe’ uit 1863 van Edouard Manet. Dit was het eerste -maar niet tevens het laatste- werk van Manet dat een schandaal veroorzaakte toen het werd tentoongesteld …
Mijn werkdag begint doorgaans ’s ochtends rond half acht aan een lange eettafel met een wit oppervlak. De tafel staat aan de oostzijde van het appartement, een plek waar duidelijk het passerende autoverkeer te horen is. Ik ga zitten op een De Wit-stoel …
Onze honderdste blogpost verschijnt vandaag na ruim drie jaar en die delen we in tweeën, zoals dat hoort. We schrijven allebei over rituelen want we missen het naar-de-film-gaan en de gewoontes tijdens een theaterbezoek. Maar we zijn hoopvol dat het straks weer kan en intussen schrijven wij door …
