In alle corona herhaal- en heimwee-initiatieven van de afgelopen weken had ik wel een vleugje (meer) Top2000 verwacht. De Top2000 is immers een lijst die enigszins boven de ’tijd’ zou moeten staan en wars van trends en ontwikkelingen vreugde en troost biedt, in een fase waar een boel mensen noodgedwongen stil(ler) staan, zoals normaliter met de laatste dagen van het jaar. 

Het vage criterium van de tijdloosheid

De lijst zou – zo is de algemeen heersende opinie – veel nummers moeten bevatten die ‘de tand des tijds’ hebben doorstaan, ‘eeuwigheidswaarde hebben’ danwel ‘hun sporen in de muziekgeschiedenis’ hebben achter gelaten. Mooie termen en adagia, die ik ook wel eens in mijn mond neem, maar waarvan precieze criteria zich maar moeilijk concreet laten omschrijven.  Ik zelf ga er nu ook mee aan de haal en waan me de lijstduwer die elke tv-uitzending van de Top2000 opluistert. Als hoeder van de jaren ’80 muziek (zie ook de ‘eighties‘-reeks op dit blog) maak ik me (een klein beetje) druk om de teloorgang van enkele nummers uit dit voor mij zo belangrijke muzikale decennium. Uiteraard niet geheel gespeend van nostalgie, maar wat wil je ook van een periode waarin bandrecorders, cassettebandjes en pick-ups de muzikale kinderhartjes sneller deed kloppen. Als uitgangspunt hanteer ik de jaarlijkse single Top 100 uit de jaren ’80 (gebaseerd op de Top 40), met dank aan het onvolprezen Hitdossier. Daarbij heb ik me gefocust op de top 3 van elk jaar en gekeken welke nummers hiervan uit de Top2000 zijn verdwenen, daarbij rekening houdend met het vage criterium van ’tijdloosheid’. Edoch, niemand zal het raar vinden dat de Electronica’s met hun ‘Vogeltjesdans’ (2e in 1980) er al lang niet meer in te vinden zijn (ze stonden er in de beginjaren overigens toch 3x keer in, weliswaar in de onderste regionen).

How ‘bout Champaign?

Een nummer waarvan ik nogal betreur dat het definitief uit de ‘lijst der lijsten’ lijkt (want inmiddels al een decennium), is Champaign met ‘How ‘bout us’. In de top 100 van 1981 was het zelfs lijstaanvoerder als populairste Top 40-song. Terecht, want het is het een prachtig liefdesduet met de gevoelige stemmen van zanger Pauli Carman en zangeres Rena Jones. Hoe kan het dat zo’n universeel nummer dat destijds behoorlijk als een bom insloeg, in de vergetelheid is geraakt?Dan hebben we Stevie Wonders ‘I just called to say I love you’, in 1984 de nummer 1 van het jaar. Het volgde in de loop van de tijd een beetje het patroon van Champaign. Stevie Wonder is best een populaire artiest in de Top2000. Iets meer begrip voor de gang van zaken kan ik echter wel opbrengen. ‘I just called’ is nu niet bepaald de beste creatie van de wereldberoemde Amerikaan en voldoet ook minder aan het kenmerk van het doorstaan van de tand des tijds. Afgelopen editie konden we gelukkig nog wel vijf keer van hem genieten, al kwam hij niet meer in de top 500 voor. 

Iets drukker maak ik me om de Commodores met hun ‘Nightshift’, gedeeld 2e in de top100 van 1985. Een mooi ingetogen plaat, met een hommage aan Marvin Gaye (wel nog steeds enorm in de belangstelling) en Jackie Wilson. Misschien vinden de fans het te commercieel of te weinig funky, of wellicht heeft het te maken met de tanende populariteit van Lionel Richie. De Commodores stonden in 2017 sowieso voor het laatst in de lijst met ‘Three times a lady’.

Blue eyed soul en Pink Floyd

Een stuk feller word ik echter bij Sam Brown met ‘Stop’ dat in 1988 op de 3e plaats stond in de Top 100. De Britse zangeres met haar blue eyed soul en haar hese stem zou toch echt weer in de Top2000 gestemd moeten worden. Ik draai het nummer nog regelmatig en het heeft nog niets aan kracht verloren. Toegegeven, het pathos is op het randje, maar de ondersteuning van de vioolpartijen maken het luistergenot compleet.Brown dreigde een one hit wonder te worden, maar midden jaren negentig maakt ze indruk als eerste leadzangeres op het nummer ‘The Great Gig in the Sky’ van Pink Floyd. Ze tourt dan met de band in het kader van hun album ‘Pulse’. De zangeres was overigens erg benaderbaar en zo sympathiek om ons toestemming te geven om een foto van haar te gebruiken voor dit blog. Tegen Sam Brown zeggen we dus zeker geen ‘Stop’.

Bronnen:
7e editie van het Hitdossier, samengesteld door Johan van Slooten
NPO Radio 2 Statistieken Top2000
Champaign
Sam Brown

(Foto: Sam Brown – Vic Rose Evans/ Jaxeira)