De Duitse weekkrant Die Zeit heeft al jaren een rubriek die erg populair is. In de rubriek ‘Was mein Leben reicher macht’ kunnen lezers hun ‘geluksmomenten’ delen (rechts). De krant drukt wekelijks een stuk of tien van deze verhaaltjes af op de achterpagina van het feuilleton.
De stukjes hebben iets weg van NRC’s ikjes maar zijn veelal beschouwender. Er is onder de inzendingen geen aandrang om literair te imponeren hoewel de Duitse taal zelf dan weer wel de hebbelijkheid heeft om een indruk achter te laten. Een alledaagse opmerking als ‘Wakker worden en mij realiseren dat ik nog ruim een uur heb voordat ik eruit moet. Ik draai me nog ’ns heerlijk om’, leest toch net anders als ‘Wach zu werden, festzustellen, dass ich noch über eine Stunde bis zum Aufstehen habe, und mich genüsslich umzudrehen.’

Enfin, ik lees de stukjes met plezier; ze doen je glimlachen, zijn ontroerend en onschuldig. Zeker in deze tijd is het goed om even uit de rijdende trein te stappen en stil te staan bij wat het leven verrijkt.

Joy

In onze nieuwsbrief verwezen we al eerder naar The Red Hand Files, waarin singer-songwriter en dichter Nick Cave vragen beantwoordt van fans, lezers; zoekenden. In de 300e aflevering oppert een lezer of het niet ’ns tijd wordt dat hijzelf een vraag stelt. Zijn vraag daarop luidt: ‘where or how do you find your joy?’ Waar haal je vreugde uit, wat maakt het leven rijker?
Cave kreeg ruim 2.000 reacties die hij in vier delen publiceert op zijn blog. De eerste 500 observeren, betwijfelen, reflecteren en verwoorden erop los, een simpel voorbeeld:

I find joy in seeing the sunlight hit a silvery trail left on the pavement by a slug as I walk back from a nursery run on a crisp morning.¹

Juha, St Albans, UK

En u?

Nu zijn wij benieuwd naar wat uw leven verrijkt. Wat maakt voor u het leven waard, waar denkt u aan als het even wat stroever gaat? Deel uw ervaringen, observaties en reflecties met ons. Als auteurs doen we een voorzet; dit is wat ons leven rijker maakt:

Ik kijk met Fort Pannerden in mijn rug naar de Rijn die zich voor mijn neus afsplitst in de Waal en het Pannerdensch kanaal. Ik tuur in de verte waar ergens Nederland ophoudt en Duitsland begint. Ik luister naar de deining van het water en in gedachten volg ik de twee stromen, waarvan er één mijn woonplaats passeert. Tot straks.

Thomas

Lopend in de Domstad, door zijstraatjes en steegjes, ben ik altijd op m’n hoede. Deze glimlachende kat/poes verschijnt onregelmatig op muren, tussen graffiti tags en oude affiches. Het is inmiddels een ondergrondse mascotte geworden – als ik een ‘nieuwe’ zie, maak ik een foto.

Jasper

Plaats uw reacties onderaan dit blog!

Dit artikel is een aangepaste versie van het artikel dat eerder verscheen op nutblog.nl

1. Functioneel vertaald: ‘Ik word er blij van als het zonlicht op een glinsterend spoor valt dat een slak op de stoep heeft achtergelaten, wanneer ik op een frisse ochtend naar huis terugloop van de crèche.’ ↩︎