Bloody Mondays & Strawberry Pies is een documentaire over het verstrijken van de tijd, verveling en de trotsering daarvan. Aan het woord komen een effectenhandelaar uit New York, een meisje uit Doetinchem dat aan de lopende band werkt, een woestijnbewoner die toeristen rondleidt en Roman Opałka (1931–2011), een relatief onbekende kunstenaar.

Misschien hoort u voor het eerst van hem maar wij hadden hem al een tijdje in het vizier. Hij was een man die een fantastisch concept uitvoerde; sinds 1965 schilderde hij alleen maar cijfers op een groot doek. Ooit kwam hij op het idee tijdens het wachten op zijn vrouw in een café.

Zo gaat hij te werk: elk doek is 196 bij 135 centimeter groot waarop hij links bovenin begint, als het doek vol is gaat hij verder op een nieuw canvas. Tijdens het schilderen dreunt hij de getallen op. Elke dag, na gedane arbeid, neemt hij een foto van zichzelf voor het werk in wording, een certificaat van echtheid in feite.
Beschouw het als modern monnikenwerk.

De Frans-Poolse kunstenaar begon ooit op zwarte doeken, in 1968 ging hij over op grijs. Sinds 1972 voegt hij bij elk doek 1% meer wit aan de verf toe. Hij hoopte het moment dat hij ‘wit op wit’ zou bereiken nog te kunnen meemaken, Opałka zou dan rond het getal 7.800.000(!) aangekomen zijn.
Als laatste schilderde hij een acht, kort voordat hij 80 jaar zou worden.

Een vakgenoot die zich bezighoudt met dezelfde thematiek is On Kawara, daarover later meer. De documentaire is overigens de moeite waard en zet je positief aan het denken.

(Uitgelichte afbeelding: Roman Opałka working on the second to last Détail painting in his studio, Le Bois Mauclair, February 14, 2011. Photo: Vincent Lespinasse. Courtesy Lévy Gorvy.)

Eerdere versies van dit artikel verschenen op nutblog.nl en eennegenzeven.eu