In het eerste blog van De Bedachtzamen stelde ik het al: in het zakelijke leven lijkt de behoedzame en nadenkende medewerker al bijna uitgestorven. Ik maak me zorgen over de ontwikkeling dat aan bedrijvigheid, multitasken en drukdoenerij overdreven veel waarde wordt gehecht …
Het mooie van kunst is dat een bepaald werk of kunstenaar, bekend of onontgonnen, je ineens in de greep kan krijgen. Een andere levensfase, een aansprekende toelichting of een nieuw perspectief maken dat er zich telkens weer ontdekkingen kunnen ontvouwen …
In ‘Melancholie van de onrust’ refereert Joke Hermsen niet geheel onverwacht een paar keer aan Rainer Maria Rilke, één van de belangrijkste dichters uit het begin van de 20e eeuw. Ik werd de afgelopen maanden steeds nieuwsgieriger naar deze man vol tegenstellingen en mysteries …
In een wachtkamer was ik laatst getuige van een uitgestorven geluid. Niet geheel uitgestorven, want ik hoorde het. Het karakteristieke inbelgeluid, waarbij je een modem en een netwerkkabeltje nodig hebt, bestaat dus nog …
Zondagmiddag, half drie. De maandag hapt als een gretig pacmannetje langzaam de staart van de zondag weg. Ongemerkt verstrijkt de middag en plotseling zitten we met het bord op schoot naar de voetbaluitslagen te kijken …
In zijn essay ‘De kracht van poëzie” bespreekt de uitgever en literatuurwetenschapper Jan Oegema (1963) de ontwikkeling in de dichtkunst vanaf 1900. Hedendaagse dichters zijn in zijn ogen als nooit tevoren in staat om stilte hoorbaar en voelbaar te maken …
De Bedachtzamen pleiten voor meer bedachtzaamheid. Wij vinden het essentieel om belangeloos te mijmeren, de tijd te ontdoen van zijn betekenis. Momenten van vertraging leiden tot creativiteit en verbondenheid; een pas op de plaats is een grote sprong voorwaarts …
