We blijven qua poëzie in herfstsferen, want de uitgave ‘Kleine vervoering’ van Hermine van Leeuwen bevat zowel expliciete als impliciete verwijzingen naar misschien wel het mooiste seizoen van het jaar. Heimwee, nostalgie, leegte en vergankelijkheid: het zijn thema’s die in deze bescheidenheid uitademende bundel de revue passeren. Gelukkig ontbreekt ook ‘de tijd’ niet; laat u meenemen door het volgende gedicht:

Tijdgrond

Lengte van leven

lijn van leven

levenslijn

ergens begonnen

en alsof het doorgaat zo

Maar zonder op schreden terug te keren

wordt er teruggekeerd. Pas als de tijd

is stilgezet, is de cirkel van leven

hoe onvolmaakt rond volmaakt afgerond

En weer worden er weer

worden er, worden voetstappen gezet

op harde grond

die opnieuw gebutst, gevlekt, versleten raakt

en daarin tekent zich het leven

durend leven

en de tijd

---

Uit: Hermine van Leeuwen – Kleine vervoering (uitgeverij Lemniscaat, 2013)

Foto: W. Klijn – Drok