Morgen is de Nacht van de Poëzie in Utrecht. Een mooie timing, nu de herfst weer is aangebroken, want geen seizoen is zo poëtisch. De herfst staat voor vergankelijkheid, voor afscheid nemen en weer opnieuw beginnen. Daarmee staat de herfst eigenlijk symbool voor heel het leven, voor het verliezen en het weer (trachten te) hervinden van de balans.

Een heel toepasselijk en ontroerend (herfst)gedicht trof ik aan bij Hans Lodeizen (1924-1950), getiteld ‘Weet je nog’:

Weet je nog…? Toen de wind de bomen
Tergde en hen de mantels van het lichaam trok.
Dat wij samen – de regen kletterde bij stromen –
Schuilden onder ’t loof, en jij zó schrok

Toen ik je zei dat dit het eind was, en voorgoed
Onze wegen voortaan zouden scheiden.
‘Mijn arme kind, ’t is droevig maar het moet;
Beter is het heen te gaan.’ Ik zweeg en jij schreide.

Weet je nog? Toen mijn hand de jouwe
Zachtjes drukte, omdat jij spoedig zou zien
Dat ik niet de beste was. ‘Zo zijn de vrouwen!’
En dat jij door je tranen lachte en zei ‘Misschien…’

Nu is het herfst opnieuw en regen, maar alleen
Schuil ik onder ‘t lover, denk aan jou – en ween…

Herman van Veen nam het gedicht van Lodeizen begin jaren tachtig als een nummer op. Hij zingt daarin de tekst onder begeleiding van een subtiele gitaarpartij twee keer en dat is misschien ook nodig om het verder tot je te laten doordringen:

Een commentaar op deze post op YouTube verwoordt het gevoel dat dit gedicht zou kunnen oproepen treffend: “Het leven is een aaneenschakeling van gemiste kansen, met nét genoeg doelpunten om te blijven spelen tot het laatste fluitsignaal.” Helaas maakte leukemie al snel een einde aan de ambities van de jonge Lodeizen. Door zijn vroege dood en dromerige teksten blijft hij moeilijk te duiden en te vangen.

Misschien zit dat ook wel in de naam Lodeizen. De beeldend kunstenaar Frank Lodeizen, achterneef van Hans, leidde een bijzonder en onstuimig leven, zeker ten tijde van zijn korte huwelijk met de Zweedse filmster Ulla Jacobsson. Uit een ander huwelijk werd dochter Rifka geboren (die we bijvoorbeeld kennen als hoofdpersoon uit de film ‘Kan door huid heen’), ook niet helemaal gespeend van mysterie. Kortom: met de familie Lodeizen kan de herfst beginnen …

Bron:
Hans Lodeizen, Wikipedia
Frank Lodeizen, Wikipedia

(Afbeelding: James Abbott McNeill Whistler, ‘Nocturne: Blue and Silver – Chelsea (1871). © Tate, CC-BY-NC-ND 3.0 Unported)