‘The signature of the city changes shape and is fleshed out as more and more people commit to the street.’ David Bowie vertelde bij leven wat hij waarnam wanneer hij ’s ochtends, zo vroeg mogelijk, door ‘zijn’ stad New York wandelde.

Schrijven voor dit blog betekent dat ik ideeën noteer en daar af en aan interessante linkjes bijvoeg. Het kopje ‘Ontwakende stad’ begint met dit citaat van Bowie. Langzaamaan ontstaat er een organisch geheel waarin de verbanden na veel geduld, meestal, als puzzelstukjes in elkaar schuiven.

Eenvoudige poëzie

Voor deze blogpost is het het sfeervolle werk van kunstenaar Bert van Ommen (1965–2012) wat de stukjes in elkaar deed vallen. Zijn onderwerp, de (binnen)stad, portretteerde hij het liefst rond het uur van de schemering of later, als de avond was gevallen.

Inge Pollet, curator bij Plaatsmaken, schrijft over deze thema’s: ‘Hij creëert heldere, vaak architectonische vormen, die door een nadrukkelijk detail een eenvoudige poëzie oproepen. Deze details krijgen in de avonden die de schilder verbeeldt een eigen recht van spreken. Ze zijn niet langer betekenisloos.’

Als het stof gedaald is

In zijn collages gaat Van Ommen systematisch te werk, de vormen snijdt hij laag voor laag uit, daarna begint het plakken: ‘Het is een techniek waar ik jaren over heb gedaan om deze te perfectioneren. Ik begin meestal met de lucht, dat is het beginpunt. De gebouwen zie ik er al in staan.’

Het proces dat Bowie beschrijft, wordt in het werk van de Arnhemse kunstenaar uitvergroot. Letterlijk vult hij met zijn pregnante collages de stad op, wanneer die nog aan een paar enkelingen behoort. De betekenisvolle stilte wordt enkel doorbroken door het geluid van een tikkend stoplicht.

Overige bronnen: Kees Wennekendonk en Tortoisebox

(Afbeeldingen: © Bert van Ommen)