Schiethouwers, lampenisten, rangeerders en knarmeesters, duizenden mijnwerkers legden begin jaren 80 maandenlang het werk neer tijdens de Britse mijnstakingen.
Dat de mijnen gingen sluiten was een kwestie van tijd – deze arbeiders lieten zich hun trots echter niet afnemen. De impact die de latere sluitingen hadden op families en hun gezondheid is nog steeds voelbaar.

The Miners’ Hymns

Deze tragische geschiedenis bracht filmkunstenaar Bill Morrison ertoe om bestaande filmbeelden van de mijnwerkers te dramatiseren.
Het mijnwerkersgilde is een hechte groep die samen muziek maakt(e). In de hoogtijdagen van de mijnindustrie vormden zich zo brass bands die jaarlijks gevierd op festivals in Engeland en Wales.

De IJslandse componist Jóhann Jóhannsson (1969–2018) bracht zo mét Morrison in The Miners’ Hymns een omvangrijk filmarchief tot leven. Samen doken ze de klimaatruimtes in en bekeken honderden archieffilms.

Ode aan de strijd

Het project werd veel groter dan verwacht met als hoogtepunt de uitvoering van het stuk in de kathedraal van Durham in 2010.
Dat was een behoorlijke gok vertelt Morrison in deze podcast: ‘We waren hartstikke nerveus, omdat we met hun ‘strijd’ in de weer gingen. Bovendien was iedereen die in de kathedraal werkte ooit mijnwerker. Tijdens de repetities peilden we hun reacties; we keken op en zagen de tranen vloeien.’

De film eindigt dan ook met de beelden van de imposante kathedraal. Er ging een voelbare rilling door het publiek in het ruim 900 jaar oude godshuis. De heroïek die aan het beroep kleefde was voor velen een last. Morrisons film en de bewogen geschiedenis kwamen letterlijk binnen.
Later was de uitvoering integraal in Kerkrade te zien, waar het einde van de mijnen ook zijn grimmige sporen heeft nagelaten.

Bronnen:
Onze Mijnwerkers
Soundtrack The Miners’ Hymns
Website Bill Morrison

(Foto’s: met dank aan Colin Davison Photography)