Het leven van filmmaker Philipp Hartmann lijkt op precies de helft¹ op hetzelfde moment voorbij te razen en tegelijkertijd stil te staan. Niets lukt meer. De diagnose: ‘chronofobie’, angst voor het verloop van de tijd. Ter genezing zoekt hij naar een manier om de tijd af te remmen. Hij besluit een film over het verloop van de tijd te maken – Die Zeit vergeht wie ein brüllender Löwe (De tijd verloopt als een brullende leeuw).

Tijdpuzzel

De tijd vastleggen op film kan een abstracte exercitie worden maar Hartmann is erin geslaagd die abstractie persoonlijk te maken. De documentaire geeft zo een sympathiek en ontroerend relaas van Hartmanns ‘chronofobie’.²

Zijn zoektocht brengt ons bij de ingenieur van dienst bij de atoomklok, die door een foutje onbedoeld laat zien hoe relatief de tijd is.
Het nichtje van drie die straks niets meer weet van haar kleutertijd (jonge kinderen schijnen tussen hun derde en zesde hun ‘harde schijf’ te wissen). Hartmann legt haar vast op film om haar deze herinnering alsnog te geven, als ze zich het moment straks niet meer herinnert.
En de man, een vriend, die meermaals alles kwijtraakte door zijn gokverslaving – in de loop van de tijd doet dat volgens hem steeds wat minder pijn.

Oud worden op een berg

In de afsluitende scene zien we Hartmanns schaduw op een bergwand terwijl hij in een kabelbaantje omhoog beweegt. Een warme voice-over, de regisseur zelf, licht toe: ‘In de Japanse folklore was het gebruikelijk bejaarden voor het laatste stukje van hun leven naar een berg te brengen om te sterven.’
Het idee om aan het eind van je leven vanaf een berg de wereld te bekijken bevalt de regisseur. Daar stem ik, als die tijd is aangebroken, mee in.

Lees ook het interview met Philipp Hartmann op De Bedachtzamen: ‘Hoe deze filmmaker grip kreeg op zijn chronofobie’

Die Zeit vergeht wie ein brüllender Löwe (77 min.) is on demand beschikbaar via Vimeo.

Update: 31 maart 2021